Kalabalık,kargaşa,endişe…

Ne yapacağımı bilemedim, bilemediğim şehirde. Nereye gitsem ne yapsam bilemedim. Bir oraya bir buraya yürüyorum. Bir oraya bir buraya gidiyorum. Duygularım yoğundu, duygulandım kardeşler. Hüzün mü? Boşluk mu? Çaresizlik mi? Tarif edemedim. Tarifini bulamadım. Oturdum bir parkta. Zira parklarıyla meşhurdur bu şehir. Parkları öyle çokta kalabalık değildir. Hemen bir yere geçip oturup rahatlayabilirsiniz. Sessiz ve sakindir. Oturdum nefes aldım adres bakayım derken telefonum çaldı. Bilmediğim bir numaraydı. Sonra en bildiğim, ezberlediğim numara oldu. Vakıftı arayan… Vakfa buyurun dedi. Vakfa bekliyoruz dediler. Artık yalnız değildim. Tek hiç değildim. Zaman kaybetmedim. Hemen gittim. Vakıf kapısı, yeri bile ayrı bir huzur verici daha içeri girmeden. Zaten tarihi Hamamönü bilenler bilir öyledir efendim. Hamamönü candır, huzurdur dostlar. Bakındım. Bahçede kardeşler vardı. Çaylar vardı. Selamlaşmalar, hal hatır sormalar, tebessümler vardı. Eee artık sıra bana gelmişti. Hoş geldiniz size de çayımız var… Allah’ım ne güzel çaydı. Zehir olsa da içilirdi. Kardeşlik çayıydı, huzur çayıydı. Kardeş olduk, huzur bulduk, bereket gördük, destek gördük. Girdiğim o kapıdan bir daha hiç çıkmadım. Çıkmak nedir, ben de artık ailenin üyesi olduğum için elimden geleni ardıma koymuyordum. Gönüllü çalışmalarım ve sonrasında ilk gelenleri özellikle karşıladım özellikle ilgilendim ilk gelenlere özellikle sarıldım. Sarılmak hem de öylesine güzel öylesine kardeşçesine. Girdiğim o kapıdan hiç çıkmayı düşünmüyorum. Rabbim ayırmasın dostlar. Vakıf, bize şifa oldu. Vakıf, bize kardeş oldu. Vakıf, ailemiz oldu. Vakıf, yurdumuz oldu. Vakıf, merhem oldu.

Kıymetli kardeşlerim eski bilginler, alimler, büyüklerimiz birbirlerine dua ederlerken ‘’Rabbim sana dert versin’’ diye dua ederlermiş. Dertler gelir, dertler olur dostlar. Dertlerimiz var, dertliyiz. Yüklerimiz var, yüklerimiz ağır. Sınavlarımız var, sınavlarımız ağır. Bazen kaldıramıyoruz bazen baş edemiyoruz bazen de baş edebiliyoruz. Hepsine eyvallah. Pekiyi hangimiz yalnızlıkla çokça baş edebilir hangimiz yalnızlığı uzunca süre kaldırabilir? Söyleyeyim canlar; hiç kimse… Çünkü yalnızlık acıtır yalnızlık zorlar yalnızlık öldürür… İşte tam da bu yüzden şunu ifade etmek isterim ki bu duygu durumlarımızı iyi oluş haline getirecek bizleri rahatlatacak liman, limanlarımız var: Vakıf.

Sevgili dostlar, sevgili kardeşlerim; siz hiç vakfa uğradınız mı? Sahi denediniz mi? Uğrayın ve görün dostlar, deneyin ve görün canlar. Kendinizi yalnız hissetmeyeceksiniz. Kendinizi darda hissetmeyeceksiniz. Mutlu olacaksınız. Hafifleyeceksiniz. Bu vesileyle şunu en içten şekilde söylüyorum, söylemekten de mutluluk duyuyorum dostlar. Rabbim bu ortamı cümlemize nasip etsin. Rabbim vakıflarımızı ve bu vesileyle kardeşliğimizi artırsın. Amin…