Büyük bir şereftir Anadolulu olmak, Mezopotamyalı olmak. Bizden bahsediyorum dostlar bizden. O nasıl büyük bir şeref ve insanlık dersleridir ki hiç tanımadığını tutup kolundan çekmek, eve almak, yetimlerle dertlenmek,  giydirmek, insanlığa su vermek, el uzatmak hâsılı yardım etmek… Medeniyetin beşiğine ev sahipliği yapmak öyle kolay değildi tabii. Ejdada, Anadolu’ya, Mezopotamya’ya nasip oldu bu dersleri vermek ve dünyaya rol model olmak. Ne kadar şükretsek azdır. Mazimizle ne kadar gururlansak azdır. Lakin beni üzen şeyler var dostlar hele bir kulak verin. İçimden geçmiyor değil, nereden nereye demek… Neyse ki hala o kadar da kötü durumda değiliz fakat beni üzen şeyler var dostlar. Hele bir kulak verin.

     Dünya imtihan dünyası dostlar. Günümüze, eskisinden çok daha fazla dikkat etmemiz gerekiyor. Birbirimize ihtiyacımız var. Birbirimize daha çok sarılmamız gerekiyor. Birbirimize daha çok yardım etmemiz gerekiyor. Komşuluk ilişkilerimizi eskisinden daha çok artırmamız gerekiyor. Kuzeyinden Güneyine, Doğusundan Batısına daha çok gezmemiz gerekiyor ve birbirimizle akrabalık, kardeşlik hukukunu artırma adına kız-oğlan alıp vermelerimizi, ikili ilişkilerimizi daha çok artırmamız gerekiyor. Bunları biraz unuttuk dostlar, bunları unutmamamız gerekiyor…

     Anlatacağım dostlar anlatacağım içim dolu, kızgınım; kızgınım çünkü önyargılarımız hala var. Hala devam ediyor. Hala can yakıyor. Hala can acıtıyor. Hala huzursuzluk veriyor… Öyle bir huzursuzluk veriyor ki aa dostlar insan neye uğradığını şaşırıyor. Biz de mi? Biz mi? Hala var mı? Nasıl yani cidden mi?  Yok yok asla… Gerçekten mi? Üzülesi ama gerçek dostlar: Önyargılarımız var. Önyargılarımız yakar bizi dostlar…

     Bize ters sığ bir inanç önyargı. Bize ters bireylerden başka bireylere memleketinden, kaşından, gözünden, giyiminden kuşamından dolayı ayrı görmek. Bize ters belli başlı örf adetini, geleneğini sürdüren kümelenmiş topluluklara bizim hoşumuza gitmiyor diye saygısızlık. Bize ters ay bu da neyin bu da nedir demek… Bize ters güzelim memleketim insanına ‘’Anadolu’’ insanına koşullanmış peşin hükümler sergilemek ve bunu duygusal tutuma bağlamak ve bunu davranışlara dökmek ve bunu sürdürmek. Kıymetli dostlar farkında mısınız bilmiyorum ama bu paragrafta sizlere önyargının tanımını kendi dilimle anlatmaya çalıştım. Buna karşılık bizi yakacak olan önyargıya serzenişim şudur ki:  Ey Ademoğlu! Bize ters bunlar kendini bil, haddini bil. Haddini bil, kendine gel.

     Medeniyetimiz tüm farklılıklarıyla Medeniyet topluluğunun zenginleşmesi, büyümesi adına adeta çokça adımlar atmış; dini, dili, ırkı, mezhebi ne olursa olsun farklılıkları sahiplenmiş, kardeşçe yaşamış, bağrına basmış ve dünyaya tüm güzel çeşitlilikleriyle, farklılıklarıyla adeta farklı, renkli bir medeniyetler ittifakını kurmuş ve örnek olmuştur. Bu ittifakların diğer topluluklarla artması adına kız-oğlan alıp vermelerden geri durmamış hatta bunu geliştirme adına hamleler yapmıştır. Büyük bir medeniyet olan Anadolu’muz günümüzde bu bağlamda bu ekseriyette aldığımız örnek noktasında devam edecek olursak; üzülerek söylemeliyim ki ileri gideceğine işte bizi yakan bu önyargı yüzünden geri kalmıştır. Bu acıdır bu yakar bu yakıyor dostlar.

     Ey ahali, dostlar, kardeşler, mahallelim, üniversiteler, kıraathaneler, televizyonlar, sinemalar ve en önemli mihenk taşlar ebeveynler, insanlarımız (kim olursa olsun) yapmayın, etmeyin kendinize gelin medeniyetimize katkı sunun. Bu önyargı vallahi bizi yakar gelin sizler, bizler ön açalım gelin sizler, bizler karınca misali su taşıyalım gelin sizler, bizler ateşe benzin dökmeyelim. Gelin biz, biz olalım. Gelin Haddimizi bilelim. Gelin biz kendimizi bilelim Rabbimizi bilelim ve Peygamberimizi dinleyelim. Dinleyelim, rahatlayalım dostlar.

    “Ey insanlar! ‘’Rabbiniz birdir. Babanızda birdir. Hepiniz Âdemin çocuklarısınız. Adem ise topraktandır. Arap’ın Arap olmayana Arap olmayanın da Arap üzerine üstünlüğü olmadığı gibi kırmızı tenlinin siyah üzerine siyahın da kırmızı tenli üzerinde bir üstünlüğü yoktur. Üstünlük ancak takvadadır.’’

    Aman ha dostlar önyargılar bizi yakmasın, muhabbetle…